Inmiddels ervaar ik mezelf als een echte oprechte levensgenieter; zoveel mogelijk uit het leven halen wat er in zit en van de kleinste dingen kunnen genieten en dankbaar voor zijn! Dit is wat ik sinds het jaar 2020 echt zo kan voelen, dagelijks door mij heen stroomt en wat elke dag nog groeit door hier aandacht voor te blijven houden en aan te werken. 

Sinds een aantal jaar kan ik opmerken hoezeer ik vanuit het hoofd heb geleefd, maar dit daadwerkelijk voelen hoeveel invloed dat op mij heeft gehad kwam pas toen ik echt ging ‘stilstaan’. Als kind had ik mezelf eigen gemaakt om o.a. het overlevingsmechanisme pleasen en volgen 'aan' te zetten, waarbij ik 'mijn voelsprieten' enorm op de buitenwereld ben gaan uitzetten en gaan leren afstemmen, iets wat helpend was op dat moment. Op die manier kon ik het beste inschatten hoe de ander mij graag wilde zien, hoe ik mij zou 'moeten' gedragen. Daaronder lag de overtuiging; " Ik ben niet goed genoeg". In die tijd was het een helpend mechanisme, programma wat ik mij eigen had gemaakt, uiteindelijk was het iets wat mij weg hield van; hoe voel IK mij eigenlijk, wat vind, denk IK eigenlijk, iets waar ik voor een hele lange tijd geen contact mee heb gemaakt.  Oftewel, ik had de verbinding met mezelf verloren en liep daar op vast als het gaat over ; wie ben ik, wie wil ik zijn en wat wil ik uitdragen in deze wereld? Het daadwerkelijk kunnen bewegen, leven vanuit mijn hart kende ik nog niet.  

Langzaam maar zeker kreeg ik het inzicht dat ik jaren vanalles had ‘opgespaard’ in mijn binnenwereld, waardoor ik veel te dragen had, veel 'last' droeg op mijn schouders, wat resulteerde in drie rughernia's, verdeeld over diverse jaren. Deze hernia's hebben mij inzichten gegeven, ik kwam drie keer verplicht tot stilstand; mijn lijf gaf duidelijke signalen. Toch had ik dit op die momenten nog niet echt BEWUST door. Ik maakte wel kleine aanpassingen in mijn leven, bijvoorbeeld door mijn werkweek anders te gaan indelen en anders met mijn lichaam te leren omgaan. 

De eerste daadwerkelijke bewustwording dat er iets moest veranderen kwam in 2018, mijn zoontje was toen rond de 2,5 jaar. Vele veranderingen waren aanwezig door het gezinsleven wat we nu hadden. Ik werd keer op keer met mezelf geconfronteerd waar ik zelf niet meer uitkwam en vastliep. Ik voelde mij opgesloten, gevangen, niet naar huis toe willen, het niet meer te weten, mezelf kwijtgeraakt, weinig liefde meer voor mijn partner voelend, op overlevingstand, afsluitend voor de buitenwereld, ongelukkig,  gericht op al dat niet goed was of niet aanwezig was in het leven, vooral privé gezien. Oftewel; VOL met allerlei gevoelens en emoties waarvan ik niet wist waar te beginnen. 

Met behulp van aansluitende ondersteuning en het toepassen hiervan in mijn dagelijks leven ontstonden er vele inzichten, zowel in de relatie met mezelf als de relatie met mijn partner. We hebben toen bijvoorbeeld de keuze gemaakt om te kiezen voor een LAT- relatie, iets wat ons ontzettend veel heeft gegeven en tot op de dag van vandaag ons past ‘als een gegoten jas’.  Het geeft mij de ruimte en de rust die ik nodig heb, ook om te kunnen stilstaan bij wat ik opmerk bij mezelf en wat ik nodig heb. Vanuit daar is het bij mij verder mogen gaan groeien om te leren luisteren naar mezelf, mezelf keer op keer weer in de ’spiegel' aan te kijken, iets waar ik heel bewust voor kies, omdat ik zie wat dit mij uiteindelijk geeft, hoe pijnlijk en uitdagend dit tegelijkertijd ook kan zijn.  

Deze spiegels die krijgen we elke dag, hetgeen wat naar mijn idee de bedoeling is en ik inmiddels met dankbaarheid naar kijk zodat ik elke dag opnieuw weer een stukje meer over mezelf en het leven mag leren. Hierbij draait het voor mij voornamelijk om de bewustwording van ‘triggers’ (fysieke, mentale, emotionele neigingen) die mijn omgeving mij geeft om te onderzoeken bij mezelf. Door mezelf bijvoorbeeld vragen te stellen zoals;  Wat leeft er nu in mij waardoor ik mij nu zo voel? Welke terugkomende gedachte merk ik op?  

Triggers vertellen dat er iets in jou wordt aangeraakt waar nog overtuigingen, beperkingen aanwezig zijn die in ‘jou systeem’ zijn ontstaan door de ervaringen die jij tot nu toe hebt opgedaan. Dit zijn verbindingen die zich dagelijks als een programma in jouw herhalen, waardoor jij het idee hebt dat dit is hoe het werkt ( de waarheid), hetgeen waarmee je je bent gaan identificeren. Totdat je het inzicht krijgt en gaat ontdekken dat je een keuze hebt ( je bent niet je gedachten, je hebt ze) en je jezelf de vraag kan stellen; welke keuze dient mij en in relatie met de ander/ de omgeving het meest?                                                                                                            

Het start voor mij bij; zelfbewustwording en je eigen verantwoordelijkheid leren nemen. Je kiest om niet langer slachtoffer te zijn van wat jou is overkomen en/ of dagelijks nog overkomt. Je kiest voor kwetsbaarheid, de moed en de kracht om naar jezelf te gaan kijken en zo verantwoordelijkheid te nemen voor het leven wat je leeft, that's a life-changer! En ja, dit gaat met vallen en opstaan, want het leven is sowieso ook lijden, het is alleen de vraag hoe je daar mee om wilt gaan.  

Nu zie ik het 'afstemmen' op de ander als mijn KRACHT in het werk wat ik doe en in het contact met mensen, voor mij een hele fijne manier om mij te kunnen verbinden met de ander en op te merken hoe de ander op dat moment in zijn velletje steekt. EN daarnaast, hetgeen wat ik nu als het meest waardevolle ervaar,  is dat ik contact blijf houden met mezelf en steeds opnieuw incheck hoe ik mij voel, wat ik vind en daar voor durf te gaan staan en mezelf daarin laat horen.  

Inmiddels heb ik ook mogen leren dat juist het gezin waar ik in ben geboren/ opgegroeid en de mensen die ik op mijn pad tegenkom net zo goed allemaal spiegels voor mij zijn. Door hen mag ik mezelf gaan leren begrijpen en gaan ontdekken waar 'mijn triggers' zitten, waar ik aandacht voor mag hebben en mee aan de slag mag gaan. Meer vrijheid en geluk is het grote cadeau wat je vervolgens mag gaan ontvangen; allereerst in jezelf, vervolgens in je relatie met de ander en je dagdagelijks leven. Daar zit voor mij het goud, omdat dit voor jezelf het mooiste cadeau is wat je kan geven, waarna je het ook kan doorgeven aan je omgeving. Jij gaat dan mee co-creëren hoe jij wil leven, kiezen hoe jij om wil gaan met de dagelijkse uitdagingen die er zijn. Je projecteert niet langer hetgeen wat van jou is op de ander/ jouw omgeving, waardoor je hiermee ook de ander de  vrijheid geeft om zijn/ haar authentieke zelf te kunnen zijn en we zo meer kunnen gaan leven en bewegen vanuit het hart, zoals het naar mijn idee bedoeld is!

.